اخبار روز فناوری و شبکه

ارتقای رم سرور به دلایل متعددی می‌تواند مورد نیاز باشد. در زیر، برخی از دلایل مهم برای ارتقای رم سرور را ذکر می‌کنم:

ظرفیت بیشتر: اگر سرور شما در حال حاضر با محدودیت ظرفیت حافظه روبرو است و نیاز به بیشتر کردن حجم حافظه برای اجرای برنامه‌ها یا خدمات جدید دارید، ارتقای رم سرور می‌تواند راه حل مناسبی باشد. به طور کلی، افزایش ظرفیت رم می‌تواند عملکرد سرور را بهبود بخشیده و امکان اجرای بارهای کاری بیشتر را فراهم کند.

عملکرد بهتر: ارتقای رم سرور ممکن است باعث بهبود عملکرد سرور شود. با افزایش حجم حافظه، سیستم قادر به نگهداری بیشترین تعداد داده‌ها و فرآیندها در حافظه خواهد بود، که می‌تواند زمان پاسخ‌دهی سرور را بهبود بخشد و کاهش تأخیر در اجرای برنامه‌ها و خدمات فراهم کند.

قابلیت مقیاس‌پذیری: ارتقای رم سرور می‌تواند قابلیت مقیاس‌پذیری سیستم را افزایش دهد. با داشتن حافظه بیشتر، سیستم قادر به پشتیبانی از بار کاری بیشتر، تعداد بیشتری از کاربران و سرویس‌ها، و نیاز‌های رشد آینده خواهد بود. این امر می‌تواند به شرکت‌ها و سازمان‌ها اجازه دهد تا بدون نیاز به تعویض سرورها، در صورت نیاز، سیستم خود را به‌روزرسانی و توسعه دهند.

پشتیبانی از بارهای کاری بزرگتر: در برخی از موارد، برنامه‌ها و سرویس‌هایی که نیاز به پردازش داده‌های بزرگی دارند، ممکن است نیاز به حافظه بیشتری داشته باشند. با ارتقای رم سرور، می‌توانید این نیازهای بزرگتر را برآورده کنید و برنامه‌ها و سرویس‌ها را با کارایی بیشتری اجرا کنید.

افزایش قابلیت اطمینان: با اضافه کردن رم سرور بافر شده (Registered DIMMs)، قابلیت اطمینان سیستم افزایش می‌یابد. این نوع رم قابلیت تشخیص و تعمیر خطاها را داراست که می‌تتواند در کاهش خطاهای حافظه و افزایش استحکام داده‌ها تأثیرگذار باشد.

بیشتر بخوانیم:

منظور از رم سرور بافر شده چیست

روترهای سیسکو در لایه سه مدل OSI (مدل مرجع اتصالات باز) کار می‌کنند. لایه سه، لایه شبکه است که وظیفه‌ای مربوط به مسیریابی و ارسال بسته‌های داده بین شبکه‌ها دارد. روترهای سیسکو به عنوان دستگاه‌های مسیریابی (Router) عمل می‌کنند و بسته‌های داده را براساس آدرس‌های IP مسیریابی می‌کنند تا بتوانند ترافیک شبکه را در سطح شبکه‌های مختلف به صورت مؤثر و بهینه انتقال دهند.

روترهای سیسکو قادرند بین شبکه‌های مختلف به عنوان مسیریاب‌های لایه سه عمل کنند و بسته‌های داده را بین آنها انتقال دهند. آنها از پروتکل‌های مسیریابی مانند OSPF (Open Shortest Path First)، RIP (Routing Information Protocol)، EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) و BGP (Border Gateway Protocol) برای اشتراک اطلاعات مسیریابی با سایر روترها استفاده می‌کنند.

به عنوان خلاصه، روترهای سیسکو در لایه سه مدل OSI (لایه شبکه) عمل می‌کنند و وظیفه‌ای مربوط به مسیریابی و ارسال بسته‌های داده بین شبکه‌ها را دارند.

بیشتر بخوانید:

سیستم عامل روترهای سیسکو چیست

در ماژول‌ها و الکترونیک، ترانسیور به معنای ترانسفورماتور است. ترانسفورماتور یک دستگاه الکترومغناطیسی است که برای تغییر ولتاژ و جریان بین دو مدار با استفاده از اصول الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. ترانسفورماتورها معمولاً از دو پیچه (یا بیشتر) سیم لوله‌ای تشکیل شده‌اند که به وسیله یک مغناطیس مشترک به هم متصل شده‌اند. جریان متناوب در پیچ اول، مبدا تغذیه می‌شود و تغییر مغناطیسی که در این پیچ ایجاد می‌شود، مغناطیس مشترک را تغییر می‌دهد و در نتیجه جریان متناوب در پیچ دوم ایجاد می‌شود. این فناوری به طور گسترده در انتقال برق، تامین برق، افزایش ولتاژ، کاهش ولتاژ و سایر کاربردهای الکترونیکی استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید:

سرعت انتقال دیتا بر روی ماژول فیبر چقدر است

در روترهای سیسکو، Translation Profile یک ویژگی است که به شما امکان می‌دهد شماره‌های تلفن را در فرایند مسیریابی و دستکاری کنید. با استفاده از Translation Profile، می‌توانید قوانین و تبدیل‌های مختلفی را برای تغییر شماره تلفن‌ها تعریف کنید. این قوانین می‌توانند شامل اضافه کردن پیش‌شماره، حذف کردن پیش‌شماره، تغییر قالب شماره و سایر تبدیل‌های مشابه باشند.

برای استفاده از Translation Profile در روتر سیسکو، مراحل زیر را دنبال کنید:

تعریف Translation Rule: در ابتدا، باید قوانین ترجمه (Translation Rule) را تعریف کنید. این قوانین شامل الگوی شماره اصلی و الگوی شماره جدید است. برای مثال، می‌توانید الگوی یک شماره تلفن با فرمت قدیمی را تعیین کنید و الگوی متناظر با فرمت جدید را تعیین کنید.

تعریف Translation Profile: در این مرحله، Translation Profile را تعریف می‌کنید و قوانین ترجمه را به آن اختصاص می‌دهید. هر Translation Profile می‌تواند شامل یک یا چند Translation Rule باشد.

اعمال Translation Profile: بعد از تعریف Translation Profile، باید آن را در رابطه‌ی VoIP یا رابطه‌ی PSTN اعمال کنید. با اعمال Translation Profile، شماره‌های ورودی و خروجی بر اساس قوانین ترجمه مورد نظر تغییر می‌کنند.

به طور خلاصه، با استفاده از Translation Profile در روتر سیسکو، می‌توانید شماره‌های تلفن را دستکاری کنید. این ویژگی به شما امکان می‌دهد تا شماره‌ها را با الگوهای مشخصی تغییر دهید، مانند اضافه کردن پیش‌شماره یا تغییر قالب شماره. با اعمال Translation Profile در رابطه‌های VoIP یا PSTN، شماره‌های ورودی و خروجی بر اساس قوانین ترجمه تعریف شده تغییر می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

نقش روتر سیسکو در مسیریابی

فیبر نوری نسبت به روش‌های ارتباطی قدیمی مانند استفاده از کابل‌های مسی (مانند کابل‌های مسی Ethernet) دارای مزایای متعددی است. در زیر به برخی از این مزایا اشاره می‌کنم:

پهنای باند بالا: فیبر نوری قابلیت انتقال پهنای باند بسیار بالایی را دارد. در حقیقت، فیبر نوری قادر به انتقال داده‌ها با سرعت‌های گیگابیتی و تراگیگابیتی است. این امر به ارتقای عملکرد شبکه و انتقال داده‌ها با سرعت بالا کمک می‌کند.

فاصله طولانی: فیبر نوری قابلیت انتقال داده‌ها در فاصله طولانی را دارد. به دلیل کاهش کمتری در انتقال نور نسبت به سیم‌های مسی، فیبر نوری قادر به انتقال داده‌ها در فاصله‌های صد‌ها متر تا چند کیلومتر است. این امر برای شبکه‌هایی با امتداد فیزیکی بزرگ یا شبکه‌هایی که نیاز به ارتباط در فواصل بزرگ دارند، بسیار مفید است.

مقاومت در برابر تداخل الکترومغناطیسی: فیبر نوری مقاومت بالایی در برابر تداخل الکترومغناطیسی دارد. این به معنی این است که سیگنال‌های نوری در فیبر نوری کمتر تحت تأثیر تداخل‌های الکترومغناطیسی قرار می‌گیرند. در عوض، کابل‌های مسی ممکن است تحت تأثیر تداخل‌های الکترومغناطیسی قرار گیرند که می‌تواند کیفیت و قابلیت انتقال داده‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

امنیت: فیبر نوری امنیت بالایی در انتقال داده‌ها فراهم می‌کند. از آنجا که سیگنال‌ها در فیبر نوری به صورت نوری انتقال می‌یابند، بسیار سخت است برای اشخاص غیرمجاز دسترسی به اطلاعات در حال انتقال در فیبر نوری. این امر برای شبکه‌هایی که نیاز به امنیت بالا دارند، بسیار حائز اهمیت است.

کاهش افت سیگنال: فیبر نوری کمترین افت سیگنال را در طول مسافت‌های طولانی ارائه می‌دهد. این به معنی این است که سیگنال‌ها در طول فاصله‌های طولانتقال داده‌ها در فیبر نوری با سرعت بالا و با استفاده از نور انجام می‌شود. این ماژول‌ها از لیزرها یا دیودهای الکترولومینسانس (LED) برای تولید نور استفاده می‌کنند. سیگنال‌های الکتریکی که از منبع داده وارد ماژول می‌شود، توسط لیزر یا LED به سیگنال‌های نوری تبدیل می‌شوند. سپس، این سیگنال‌های نوری از طریق فیبر نوری به سر دیگر انتقال می‌یابند.

بیشتر بخوانید:

عملکرد ماژول فیبر نوری چگونه است

IGMP (Internet Group Management Protocol) پروتکلی است که برای مدیریت و کنترل گروه‌های چندرسانه‌ای در شبکه استفاده می‌شود. IGMP پیام‌های مختلفی را برای ارتباط بین دستگاه‌های میزبان (hosts) و مسیریاب‌ها (routers) در شبکه تعریف می‌کند. در زیر، نمونه‌هایی از پیام‌های IGMP را می‌توانید مشاهده کنید:

Membership Query (IGMPv2 و IGMPv3):

این پیام توسط مسیریاب‌ها برای بررسی وضعیت عضویت دستگاه‌ها در گروه‌های چندرسانه‌ای ارسال می‌شود.
پیام Membership Query اطلاعاتی را درباره گروه‌های چندرسانه‌ای که مسیریاب میزبانی می‌کند، درخواست می‌دهد.
Membership Report (IGMPv1، IGMPv2 و IGMPv3):

این پیام توسط دستگاه‌ها برای اعلام عضویت در یک گروه چندرسانه‌ای به مسیریاب‌ها ارسال می‌شود.
پیام Membership Report مشخص می‌کند که دستگاه عضو یک گروه چندرسانه‌ای است و می‌خواهد بسته‌های مربوط به آن گروه را دریافت کند.
Leave Group (IGMPv2 و IGMPv3):

این پیام توسط دستگاه‌ها برای خروج از یک گروه چندرسانه‌ای به مسیریاب‌ها ارسال می‌شود.
پیام Leave Group به مسیریاب اعلام می‌کند که دستگاه دیگر عضو گروه چندرسانه‌ای نیست و دیگر نیازی به دریافت بسته‌های مربوطه ندارد.
Membership Report v2 (IGMPv2):

این پیام در IGMPv2 استفاده می‌شود و به مسیریاب‌ها اعلام می‌کند که یک دستگاه به تازگی به یک گروه چندرسانه‌ای پیوسته است.
پیام Membership Report v2 به مسیریاب اطلاع می‌دهد که یک دستگاه به تازگی به یک گروه چندرسانه‌ای پیوسته است و می‌خواهد بسته‌های مربوط به آن گروه را دریافت کند.
مهم است بدانید که IGMP در نسخه‌های مختلف (مانند IGMPv1، IGMPv2 و IGMPv3) قابلیت‌ها و پیام‌های متفاوتی دارد و هر نسخه توسط دستگاه‌ها و مسیریاب‌ها پشتیبانی می‌شود.

بیشتر بخوانید:

تفاوت ICMP و IGMP چیست

سیسکو برای نرم‌افزار فایر پاور خود، لایسنس‌های مختلفی را ارائه می‌دهد. این لایسنس‌ها برای فعال‌سازی و استفاده از قابلیت‌ها و ویژگی‌های مختلف فایر پاور مورد نیاز است. برخی از لایسنس‌های معروف فایر پاور عبارتند از:

Firepower Threat Defense License (FTD License): این لایسنس برای فعال‌سازی نسخه Firepower Threat Defense (FTD) از فایر پاور استفاده می‌شود. این نسخه شامل ویژگی‌های دیواره آتش، آنتی‌ویروس، جلوگیری از نفوذ و مدیریت تهدیدات است.

Firepower Next-Generation Firewall License (NGFW License): این لایسنس برای فعال‌سازی قابلیت‌های دیواره آتش پیشرفته و جلوگیری از نفوذ در فایر پاور استفاده می‌شود.

Advanced Malware Protection (AMP) License: این لایسنس به شما امکان می‌دهد تا قابلیت‌های آنتی‌ویروس و شناسایی ویروس‌ها و برنامه‌های مخرب پیشرفته را فعال کنید.

URL Filtering License: این لایسنس به شما اجازه می‌دهد تا قابلیت فیلترینگ URL را فعال کنید و دسترسی به سایت‌ها و منابع غیرمجاز را مسدود کنید.

AnyConnect VPN License: این لایسنس برای فعال‌سازی قابلیت VPN (Virtual Private Network) سیسکو AnyConnect در فایر پاور استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید:

فایر پاور سیسکو چیست

FIREPOWER و FTD هر دو مربوط به فایروال‌های سیسکو هستند، اما به تکنولوژی‌ها و نرم‌افزارهای مختلفی اشاره می‌کنند. در زیر، تفاوت اصلی بین FIREPOWER و FTD را توضیح می‌دهم:

Cisco Firepower (FIREPOWER): Firepower به عنوان یک ساختار سخت‌افزاری/نرم‌افزاری است که قابلیت‌های امنیتی پیشرفته را در دستگاه‌های سیسکو فراهم می‌کند. این ساختار عموماً بر روی سخت‌افزارهای سیسکو ASA (Adaptive Security Appliance) نصب می‌شود و ویژگی‌هایی مانند سیستم جلوگیری از تهدیدها (Intrusion Prevention System - IPS)، آتش‌سوزی لایه 7 (Layer 7 Firewall)، مدیریت ترافیک شبکه (Traffic Management) و سیستم تشخیص و پیشگیری از تهدیدها (Threat Detection and Prevention) را فراهم می‌کند.

Cisco Firepower Threat Defense (FTD): FTD نیز یک سیستم فایروال است، اما بر خلاف FIREPOWER که بر روی سخت‌افزار ASA نصب می‌شود، به عنوان یک نرم‌افزار مستقل عمل می‌کند. FTD از سیستم عامل Cisco ASA و نرم‌افزار Firepower مشترک استفاده می‌کند و ویژگی‌هایی مانند آتش‌سوزی لایه 7، IPS، VPN (Virtual Private Network)، تشخیص و پیشگیری از تهدیدها و سیستم مدیریت ترافیک را ارائه می‌دهد. همچنین، FTD قابلیت‌های لایه 2 و لایه 3 را نیز داراست و می‌تواند به عنوان یک مسیریاب نیز عمل کند.

به طور کلی، FIREPOWER و FTD هر دو به شما امکان می‌دهند تا از ویژگی‌های امنیتی پیشرفته سیسکو در فایروال خود استفاده کنید. اما تفاوت اصلی بین آنها در معماری و نحوه استفاده است، به طوری که FIREPOWER بر روی سخت‌افزار ASA نصب می‌شود، در حالی که FTD به عنوان یک نرم‌افزار مستقل عمل می‌کند.

بیشتر بخوانید:

منظور از لایسنس فایروال سیسکو چیست

مودم ADSL یا Asymmetric Digital Subscriber Line مودمی است که برای اتصال به اینترنت از طریق خطوط تلفنی معمولی استفاده می‌شود. تکنولوژی ADSL به کاربران اجازه می‌دهد از باند پهنای بیشتری در خطوط تلفنی استفاده کنند تا بتوانند همزمان اطلاعات بیشتری را برای دانلود (دریافت) نسبت به ارسال (آپلود) استفاده کنند. این تکنولوژی برای استفاده در خطوط تلفنی معمولی مناسب است و بیشتر در مناطقی که دسترسی به خطوط فیبر ندارند، استفاده می‌شود.

انواع مودم ADSL عموماً بر اساس تکنولوژی‌ها و استانداردهای مختلف ADSL دسته‌بندی می‌شوند. برخی از انواع مودم ADSL عبارتند از:

ADSL: این استاندارد اولین نسخه از ADSL است و برای اتصال به اینترنت با سرعت‌های نسبتاً پایین استفاده می‌شود.

ADSL2: این استاندارد بهبودهایی نسبت به ADSL اولیه دارد و سرعت‌های بیشتری را ارائه می‌دهد.

ADSL2+: این استاندارد از ADSL2 بهبود یافته است و سرعت‌های بالاتری (تا 24 مگابیت بر ثانیه) را پشتیبانی می‌کند.

VDSL: این استاندارد برای ارتقاء سرعت اتصال به اینترنت در خطوط تلفنی مورد استفاده قرار می‌گیرد و سرعت‌های بالاتری نسبت به ADSL ارائه می‌دهد (تا 100 مگابیت بر ثانیه).

VDSL2: این استاندارد بهبود یافته‌ای نسبت به VDSL است و سرعت‌های بیشتری (تا 200 مگابیت بر ثانیه) را پشتیبانی می‌کند.

به طور کلی، انتخاب نوع مودم ADSL بستگی به نیازها و سرویس ارائه دهنده اینترنت شما دارد. در هر صورت، قبل از خرید یک مودم ADSL، بهتر است با سرویس ارائه دهنده اینترنت خود تماس بگیرید تا از سازگاری مودم با شبکه‌شان اطمینان حاصل کنید.

بیشتر بدانید:

کدام مودم براي اينترنت مخابرات بهتر است

در زمینه استانداردهای مرتبط با اکسس پوینت‌ها، استانداردهای بی‌سیم IEEE 802.11 سریعترین و پرکاربردترین استانداردها هستند. در زیر، تعدادی از استانداردهای بی‌سیم معروف را بررسی خواهم کرد:

• IEEE 802.11b: این استاندارد در سال 1999 معرفی شد و سرعت انتقال داده تا 11 مگابیت بر ثانیه را فراهم می‌کند. این استاندارد از فرکانس 2.4 گیگاهرتز استفاده می‌کند.
• IEEE 802.11a: این استاندارد نیز در سال 1999 معرفی شد و سرعت انتقال داده تا 54 مگابیت بر ثانیه را فراهم می‌کند. اما در عین حال، از فرکانس 5 گیگاهرتز استفاده می‌کند. استاندارد 802.11a برای کاهش تداخل و افزایش پهنای باند استفاده می‌شود.
• IEEE 802.11g: این استاندارد در سال 2003 معرفی شد و سرعت انتقال داده تا 54 مگابیت بر ثانیه را در فرکانس 2.4 گیگاهرتز فراهم می‌کند. استاندارد 802.11g از تکنولوژی مدولاسیون OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplexing) استفاده می‌کند که در کاهش تداخل و افزایش پهنای باند موثر است.
• IEEE 802.11n: این استاندارد در سال 2009 معرفی شد و سرعت انتقال داده تا 600 مگابیت بر ثانیه را فراهم می‌کند. استاندارد 802.11n از تکنولوژی MIMO (Multiple-Input Multiple-Output) برای افزایش سرعت و پوشش استفاده می‌کند. همچنین، این استاندارد از فرکانس‌های 2.4 و 5 گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند.
• IEEE 802.11ac: این استاندارد در سال 2013 معرفی شد و با سرعت انتقال داده تا 1.3 گیگابیت بر ثانیه در فرکانس 5 گیگاهرتز، بهبود قابل توجهی نسبت به استاندارد 802.11n ارائه می‌دهد. استاندارد 802.11ac از تکنولوژی MIMO و Beamforming برای افزایش سرعت و پوشش استفاده می‌کند.
• IEEE 802.11ax (Wi-Fi 6): این استاندارد در سال 2019 معرفی شد و سرعت انتقال داده تا 10 گیگابیت بر ثانیه را در فرکانس‌های 2.4 و 5 گیگاهرتز فراهم می‌کند. استاندارد 802.11ax از تکنولوژی‌های مانند OFDMA (Orthogonal Frequency Division Multiple Access) و MU-MIMO (Multi-User Multiple-Input Multiple-Output) برای افزایش ظرفیت شبکه، کاهش تداخل و افزایش کارایی استفاده می‌کند.

همچنین، برای اجرای این استانداردها، اکسس پوینت‌های مختلفی با مشخصات فنی متنوع وجود دارند که به نیازها و محدودیت‌های مختلف شبکه می‌پاسخند. از جمله مشخصاتی که در اکسس پوینت‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند، می‌توان به سرعت انتقال داده، تعداد آنتن‌ها، پشتیبانی از استانداردهای بی‌سیم، پهنای باند، قدرت انتقال و پوشش بی‌سیم اشاره کرد.

بیشتر بخوانید:

اکسس پوینت یوبیکیوتی چیست